Biz her şeye alıştık. Enflasyona alıştık. İflaslara alıştık. Mafyaya alıştık. Cinayetlere alıştık. Rezil televizyonlara alıştık.
Bir ülke düşünün…
Sabah televizyonlarını açıyorsunuz; ekranlarda birbirini aldatan eşler, rezil testler, sahte kahkahalar. Reyting için aileyi pazara çıkarmış bir toplum… Evdeki çocuk bunu izliyor. Yarın kendi yuvasını kurduğunda neye benzetecek? O ekranlarda gördüğüne. Yani biz aileyi kaybettik, farkında bile değiliz.
Bir çarşı düşünün…
Kasabın terazisi pas tutmuş, bakkal kepenk indirmiş, manav dükkânını devretmiş. Yazıda “geçici kapalıyız” yazıyor ama aslında sonsuza kadar kapalı. Çünkü esnafın defterine tefeci çökmüş. Çünkü borç kapısını mafya çalmış. Çünkü artık adaletin yolu adliyeden değil, karanlık arka sokaklardan geçiyor.
Bir sokak düşünün…
Çocuk parkından kahkaha değil, kurşun sesi geliyor. Bir evde düğün var, yan sokakta cenaze. Ağıt ve müzik karışıyor. Fail belli: işsizlik, çaresizlik, yoksulluk. Ama faili görmek istemiyoruz, çünkü aynaya baktığımızda kendi suretimiz çıkıyor.
Bir şirket düşünün…
Dün billboardlarda “yatırım rekoru kırıyoruz” diye reklam veren, bugün konkordato ilan ediyor. Patronun arabası çoktan sınır kapısını geçmiş, kasası boş. Giden patron değil, aslında ülkenin geleceği. Arkada kalan yüzlerce aile ise borcun, işsizliğin ve umutsuzluğun girdabında.
Bir toplum düşünün…
Komşu komşuya kefil olmuyor, akraba akrabanın kapısını çalmıyor. Mahallede dedikodu, sokakta kavga, pazarda hırsızlık. Haberde “bir cinayet daha işlendi” cümlesi üçüncü sayfa haberi bile olmuyor. Çünkü kanıksadık. Çünkü bu ülkenin insanı artık ölümü bile “olağan” görüyor.
Ve bir perde düşünün…
Perdenin adı: Alışkanlık.
Biz her şeye alıştık. Enflasyona alıştık. İflaslara alıştık. Mafyaya alıştık. Cinayetlere alıştık. Rezil televizyonlara alıştık.
Alışa alışa çürüdük.
Bugün en büyük düşmanımız, bize kurşun sıkan eller değil;
her gün gördüğümüz rezalete alışan gözlerimizdir.
Perde kapanıyor.
Ama biz hâlâ seyirci koltuğunda alkış tutuyoruz.
Unutmayın:
Oyun bittiğinde sahnede kimse kalmayacak.
Geride sadece, kendi sessiz çöküşünü izleyen bir millet kalacak.
